Azyl

Nasze miejsce nadal tam jest

Czasem przychodzę, patrzę

Życie się zmienia

Nasz azyl także, ale w moich wspomnieniach

-żyje w tamtym czasie.

Byliśmy tam obywatelami

Nigdy nie będziemy deportowani

Z moich myśli, z naszych azylu

Jesienne liście pływają już w stawie

A pamiętam jak dopiero się rodziły.

Cichy szelest wiatru był szeptem twoich słów

Świat wyłączony z wtyczki

Zamknięty w iskierkach twoich oczu

Prądy jak magnes przyciągały mnie

I nagle dla naszego miejsca staliśmy się cudzoziemcami.

Wzgardziłeś tą ziemią

Już nie zakwitną tu kłosy

Przymrozek zabił trawy

Ptaki uciekły od mrozu

Sprowadziłeś zimę na nasze miejsce.

Dzisiaj jestem samotna

Samotna w swoim umyśle

W swojej duszy

Już dziś nie spełnią się me marzenia